Το κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζει την πραγματικότητα των φτωχών περιοχών στη Μασσαλία και κατ’ επέκταση στην Γαλλία. Κυνηγητό, ρατσισμός, εξευτελισμοί και θάνατος κι όλα αυτά βέβαια μέσα σ΄ένα ήδη σκληρό κοινωνικό και πολλές φορές οικογενειακό πλαίσιο. Η συλλογικότητα Angles Morts ασχολείται με τα αόρατα θύματα αστυνομικής βίας στις ξεχασμένες γωνίες της Ρεπουμπλίκ. Ένα απ’ αυτά ο Μοράντ Τουάτ, 16 χρονών !Δείτε εδώ το αρχικό κείμενο : http://www.bboykonsian.com/Le-batiment-de-la-mort-Verite-et-Justice-pour-Morad-_a3231.html
Την 1η Απριλίου 2014, κατά τις 15.00 μμ., δύο αστυνομικοί με πολιτικά παρεμβαίνουν σ` ένα κτήριο της υποβαθμισμένης περιοχής Fontvert, στις βόρειες συνοικίες της Μασσαλίας. Ο δεκαεξάχρονος Morad Touat προσπαθεί να ξεφύγει απ’ τους αστυνομικούς και κρύβεται σ` ένα διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου. Διωκόμενος από έναν αστυνομικό μέχρι το σαλόνι του διαμερίσματος, πέφτει στο κενό. Στις 5 Απριλίου κι ύστερα από τέσσερις μέρες σε κώμα, ο Morad εκπνέει. Έκτοτε, η οικογένεια του μάχεται με όλες της τις δυνάμεις προκειμένου να εξακριβώσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθανε ο νεαρός. Στις 10 Ιουλίου 2014, η IGPN (Η Inspection Générale de la Police Nationale ή η επονομαζόμενη “la police des polices“, είναι υπηρεσία αντίστοιχη με την υπηρεσία εσωτερικών υποθέσεων της ΕΛ. ΑΣ.) βγάζει πόρισμα κατόπιν έρευνας που διεξήγαγε, βάσει του οποίου ο γενικός εισαγγελέας της Μασσαλίας αποφασίζει να θέσει την υπόθεση στο αρχείο επικαλούμενος «ανυπαρξία εγκλήματος» σε βάρος των δύο αστυνομικών. Η αντίδραση της μητέρας του Morad υπήρξε άμεση. Για εκείνη η ανάκριση έγινε με τρόπο βιαστικό κ ελλιπέστατο, κι έτσι ο γιος της «πέθανε δύο φορές : μία στις 5 και μία στις 10 Απριλίου ». Αποφασίζει, λοιπόν, να παρέμβει ως πολιτική αγωγή. Ελπίζουμε πως ίσως έτσι η υπόθεση τεθεί εκ νέου σε κίνηση. Μέχρι σήμερα (15 Μαρτίου 2015) καμία διαδικασία δεν έχει ανοίξει. Η οικογένεια του Morad βρίσκεται σε αναμονή, παραμελημένη από τα θεσμικά όργανα. Ωστόσο, πάρα πολλές ερωτήσεις μένουν αναπάντητες. Ο γενικός εισαγγελέας, η IGPN, και οι δημοσιογράφοι της “La Provence” και της “Metronews” αφήνουν να εννοηθεί ότι ο Μorad σκοτώθηκε με δική του ευθύνη. Γι` αυτούς, σε τελική ανάλυση, δεν ήταν τίποτε άλλο, πάρα ένα ακόμη “βαποράκι”. Για εμάς, εξαιτίας των πολλών αντιφατικών στοιχείων που αναφέρουμε παρακάτω, η υπόθεση θα έπρεπε να ξανανοίξει. Η έρευνα της IGPN δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανοποιητική κι εμείς δεν μπορούμε ν` αρκεστούμε στην διαπίστωση ότι πρόκειται για ένα «απλό ατύχημα που συνέβη εν θερμώ». Ο αστυνομικός που κυνήγησε τον Morad, είπε ψέματα στην κατάθεση του, ενώ σε πολλούς μάρτυρες δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να μιλήσουν στις αρχές. Δεν ψάχνουμε να πούμε με κάθε τίμημα ότι ο Morad δολοφονήθηκε από κάποιον αστυνομικό. Το μόνο για το οποίο ήμαστε σίγουροι, όμως, είναι ότι χωρίς την επιχείρηση της αστυνομίας εκείνη την ημέρα, ο Morad, θα ήταν ακόμη ανάμεσα μας.
Θέλουμε να μάθουμε, λοιπόν, τι ακριβώς συνέβη μέσα σ` αυτό το « κτήριο του θανάτου», όπως το αποκαλούν οι ίδιοι οι ένοικοι, λόγω των πολλών θανάτων που έχουν συμβεί εκεί. Θέλουμε επίσης να μάθουμε με ποιον τρόπο πραγματοποιούνται τέτοιες επιχειρήσεις και αστυνομικές πρακτικές στις φτωχές συνοικίες, όπως το Fontvert. Ορίστε τα κύρια στοιχεία που μπορούμε να στηρίξουμε και οι ερωτήσεις που προκύπτουν απ` αυτά : Ο αστυνομικός που κυνήγησε τον Morad είπε ψέματα. Σε μία πρώτη κατάθεση στην IGPN, βεβαίωνε ότι δεν μπήκε ποτέ στο εσωτερικό του διαμερίσματος όπου θέλησε να κρυφτεί ο Morad. Σε άλλη κατάθεση του, άλλαξε τους ισχυρισμούς του και ζήτησε συγγνώμη που είπε ψέματα. Ομολόγησε ότι καταδίωξε τον Morad, μέχρι το μπαλκόνι ενώ προσέθεσε επίσης ότι τον τράβηξε απ` τον καρπό τη στιγμή της πτώσης προσπαθώντας να τον σώσει. Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει, όταν δεν έχει πει την αλήθεια ήδη από την αρχή; Ο αστυνομικός εξήγησε ότι είπε ψέματα γιατί δεν ήταν σίγουρος αν είχε το δικαίωμα να τον κυνηγήσει μέσα στο διαμέρισμα. Πιστεύουμε ότι είναι το πρώτο αδίκημα που διαπράττει ο συγκεκριμένος αστυνομικός. Ένα αδίκημα που σύμφωνα με την IGPN δεν είναι ικανό να τον χαρακτηρίσει. Η IGPN στήριξε την απόφαση της κατά κύριο λόγο στην κατάθεση ενός μόνο μάρτυρα, εκτός των καταθέσεων των υπολοίπων αστυνομικών που ήταν παρόντες. Όμως η κατάθεση του εν λόγω μάρτυρα αντιφάσκει τουλάχιστον σε δύο σημεία : η θέση του Morad στο μπαλκόνι και τη στάση που πήρε «το άλλο πρόσωπο που βρισκόταν στο μπαλκόνι». Πολλοί άλλοι μάρτυρες είναι έτοιμοι να μιλήσουν, κι όμως ένα χρόνο μετά δεν έχουν μιλήσει ακόμη στις αρχές. Γιατί; H υπόθεση τέθηκε αμετάκλητα στο αρχείο μετά από καταγγελία ενός απ` τους ενοίκους, ο οποίος υποστήριξε ότι οι ένοικοι είχαν σκοπό να κατασκευάσουν ψεύτικες μαρτυρίες προκειμένου να “θάψουν τους αστυνομικούς”, κάτι που μπορεί εύκολα να διαψευσθεί καθώς έπειτα από ένα χρόνο τίποτε τέτοιο δεν έχει συμβεί. Ο συγκεκριμένος πληροφοριοδότης δεν ήταν καν παρών τη στιγμή του συμβάντος. Μάθαμε μάλιστα, ότι έχει ξεκινήσει την αστυνομική του καριέρα ως βοηθός στην ασφάλεια, ενώ το αποκορύφωμα είναι ότι πρόκειται για το γιο του μόνου μάρτυρα της υπόθεσης (πέραν των αστυνομικών). Ποια είναι η αξιοπιστία αυτού του ατόμου; H IGPN κλήθηκε κατόπιν « εντοπισμού ενός ατόμου σοβαρά τραυμα-τισμένου». Ο Morad δεν σκοτώθηκε ακαριαία αλλά αργότερα από την πτώση. Ωστόσο, αυτόπτες μάρτυρες που δεν ακούστηκαν ποτέ απ` τις αρχές, διαβεβαιώνουν πως μετά την πτώση και πριν ακόμη φτάσει βοήθεια στο σημείο, είδαν έναν από τους αστυνομικούς να ταρακουνάει βίαια τον νεαρό που βρισκόταν στο έδαφος. Θα μπορούσε να είχε επιβιώσει παρά την πτώση ο Morad, αν ο δεύτερος αστυνομικός δεν τον ταρακουνούσε έτσι; Ο Morad κρατούσε μία τσάντα. Οι αστυνομικοί διαβεβαιώνουν ότι αυτή περισυλλέχθηκε στο εσωτερικό του διαμερίσματος, πριν από την καταδίωξη, ενώ πολλοί μάρτυρες ισχυρίζονται ότι την τσάντα πήρε ο δεύτερος αστυνομικός μετά την πτώση καθώς την ταρακουνούσε με δύναμη. Αυτό το σημείο δεν πρέπει να εξακριβωθεί; Οι ενισχύσεις έφτασαν πάρα πολύ γρήγορα (επτά οχήματα της αστυνομίας), πριν φτάσει το ασθενοφόρο. Το γεγονός ότι δόθηκε προτεραιότητα στο να φτιαχτεί ένας κλοιός που θα προστατεύει τους ίδιους τους αστυνομικούς κι όχι αποκλειστικά στο να καλεστεί γρήγορα βοήθεια όπως θα έπρεπε, μπορεί να θεωρηθεί ως ένας ακόμη επιβαρυντικός για την κατάσταση του Morad παράγοντας, καθώς κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε μετά τον τραυματισμό του ήταν ιδιαίτερα κρίσιμο για την ζωή του. Σύμφωνα με τις αστυνομικές αρχές υπάρχει βίντεο τραβηγμένο από αστυνομικό που δείχνει τι συνέβη μετά την πτώση. Παρ` όλα ταύτα, το εν λόγω βίντεο δεν υπήρξε μέσα στην δικογραφία. Γιατί; Ο αστυνομικός που καταδίωξε τον Morad, τον γνώριζε ήδη καθώς τον είχε σταματήσει κι ελέγξει αρκετές φορές στο παρελθόν. Ήταν αναγκαίο, λοιπόν, να τον κυνηγήσει μ` αυτόν τον τρόπο, ενώ θα μπορούσε να τον συλλάβει στο σπίτι του μέσα στις επόμενες ώρες ή μέρες; Οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση του Morad αστυνομικοί βρίσκονται εν ενεργεία. Στις 9 Ιουλίου 2014 μάλιστα, ο ένας εκ των δύο αστυνομικών παρέλαβε χάλκινο μετάλλιο ως προς την διασφάλιση της εσωτερικής ασφάλειας. Αυτό το μετάλλιο, απονεμήθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών της Γαλλίας, τον Bernard Cazeneuve, ενώ συνεχιζόταν ακόμη η έρευνα της IGPN. Πρέπει να τονιστεί εδώ μάλιστα, ότι η έρευνα αυτή έκλεισε την επομένη της απονομής του μεταλλίου, δηλαδή στις 10 Ιουλίου.
Η λογική προστάζει ότι τέτοιες αντιφάσεις θα έπρεπε να δώσουν κίνητρο για μια έρευνα σε βάθος της IGPN κι όχι την αρχειοθέτηση της υπόθεσης. Αυτή η απόφαση σηματοδοτεί την αδιαφορία προς την οικογένεια του Morad, ενώ η απονομή του μεταλλίου αποτελεί μια ξεδιάντροπη πρόκληση προς το μέρος τους. Ζητάμε να διενεργηθεί μία πραγματική έρευνα η οποία θα ξεκινάει από το να ακουστούν όλοι οι πιθανοί μάρτυρες. Απαιτούμε να γίνει μια αυτοψία των γεγονότων όσο το δυνατόν γρηγορότερα καθώς και μια πραγματογνωμοσύνη που να αφορά στην πτώση. Μία τέτοια πραγματογνωμοσύνη θα πρέπει να λάβει υπόψη της το ύψος και το βάρος του Morad, το ύψος της πτώσης του καθώς και την ταχύτητα αυτής. Επίσης θα πρέπει να εξετάσει την θέση του σώματος του στο έδαφος έτσι ώστε να ερευνήσει το κατά πόσο ο Morad ήρθε σ` επαφή με τον αστυνομικό που ήταν στο μπαλκόνι και αν έπρεπε να κουνήσει κανείς το πεσμένο παιδί. Θέλουμε να εξεταστούν όλα τα στοιχεία από τις αρχές, όπως το υπάρχον βίντεο και να μπουν εντός δικογραφίας. Αυτοί οι αστυνομικοί πρέπει να λογοδοτήσουν. Θα πρέπει να τιμωρηθούν για τα λάθη τους, διότι λάθη υπάρχουν, ενώ και οι ανώτεροί τους πρέπει επίσης να λογοδο-τήσουν και να πάψουν να μένουν ατιμώρητοι. Γνωρίζουμε την πολιτική για την ασφάλεια, του σοσιαλιστικού κόμματος σε εθνικό επίπεδο, καθώς κι εκείνη της δεξιάς ηγεσίας της Μασσαλίας, χωρίς βέβαια να ξεχνούμε την ακόμη χειρότερη ανερχόμενη ακροδεξιά. Οι λαϊκές συνοικίες γκρεμίζονται από το κράτος και οι δήμοι στην πλειοψηφία τους μετατρέπονται σε εδάφη έτοιμα να επανακτηθούν απ` αυτό. Στα μάτια όλων αυτών, αυτός ο σκοπός δικαιολογεί τέτοιες μεθόδους στρατιωτικού τύπου κατά των παιδιών. Αρνούμαστε τέτοιες μεθόδους.
Συναντήσαμε την οικογένεια του Morad και αρκετούς μάρτυρες, οι οποίοι μας λένε τα εξής : Ένας νεαρός 17 χρονών που ήταν παρών : « Βρισκόμουν στο γήπεδο, όταν άκουσα κραυγές. Όταν έφτασα στο κτήριο Κ, σοκαρίστηκα γιατί είδα τον Morad πεσμένο στο έδαφος και από πάνω έναν αστυνομικό να τραβάει την τσάντα του και να τον ταρακουνάει με βία ». Οι ενισχύσεις, 7 εφτά αυτοκίνητα συνολικά, έφτασαν πολύ γρήγορα. Εμείς δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε τον Morad. Την πυροσβεστική την κάλεσε ένοικος και όχι οι αστυνομικοί. » Όταν τον ρωτήσαμε γιατί ο Morad δεν σταμάτησε στον έλεγχο, απάντησε ότι : « Έχει έναν μήνα που δύο μπάτσοι έρχονται στο κτήριο (συγκρότημα) κι έρχονται για να χτυπούν. Σας τ` ορκίζομαι, χτύπησαν ακόμη και με γκλοπ έναν νεαρό στο κεφάλι. Πραγματικά, έρχονται για να ρίξουν χημικά σ` όλον τον κόσμο, δεν τους νοιάζει καθόλου, ρίχνουν στην μάνα σου, στον αδερφό σου, σε όλους τους κατοίκους της πολυκατοικίας, ενώ υπάρχουν παιδιά και μάλιστα που υποφέρουν από άσθμα. Εδώ στο Fontvert υπάρχει μόνο καταστολή. Ειδικά οι δυνάμεις της CRS. Υπάρχει υποχρεωτικός έλεγχος. Και ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί και το κάνουν επίτηδες για να μας προκαλέσουν. » Ο μάρτυρας προσθέτει : « Πρέπει να ξέρετε, ότι τρεις μέρες πριν το θάνατο του Morad, δύο μπάτσοι είχαν εμφανιστεί. Ο Morad έπαιζε με το tablet του , τον συνάντησαν, του το πήραν, του πήραν την τσάντα του με τα προσωπικά του αντικείμενα μέσα, ακόμη και τα κλειδιά απ` το σκούτερ του. Ένας άλλος ένοικος, 19 χρονών, προσθέτει : « είδα κόσμο μαζεμένο κάτω από το κτήριο Κ και κατάλαβα ότι έπεσε πολύ άσχημα. Πλησίασα 30 με 40 μέτρα από το σκηνικό, δεν μπορούσα να πλησιάσω περισσότερο γιατί υπήρχε περίμετρος ασφαλείας της αστυνομίας. Δεν είδα την πτώση, αλλά είδα και άκουσα έναν αστυνομικό που βρισκόταν στο μπαλκόνι με πολιτικά να φωνάζει στον συνάδελφο του : « Άφησε τον, μην τον ακουμπάς! ». Ο αστυνομικός κουνούσε τον Morad από τον γιακά και του πήρε την τσάντα και την άφησε δίπλα. Ο Morad ήταν ένας νέος όπως εμείς στη γειτονιά, κάναμε πλάκα μαζί, ήταν πολύ αγαπητός στο Fontvert αλλά και σ` άλλες συνοικίες της Μασσαλίας. Μέσα σε 4 χρόνια, πολλά αγαπητά άτομα πέθαναν ή βρίσκονται στη φυλακή. Οι μπάτσοι έχουν διαλύσει τη γειτονιά. Μας ψάχνουν, μας προσβάλλουν, μας λένε «θα γαμήσουμε τις μάνες σας », μας προκαλούνε.
Η θεία του Morad : «Ο Morad παρακολουθούνταν από το πρόγραμμα δικανικής προστασίας ανηλίκων (PJJ), από τα δώδεκα του. Κάπνιζε πολύ (χασίς) κι ήθελε να το σταματήσει. Είχε ζητήσει από το πρόγραμμα να παραμείνει μέχρι και την ενηλικίωση του, κάτι που δεν έγινε δεκτό καθώς θεωρήθηκε πως δεν το χρειαζόταν πια. Έχοντας αποβληθεί από το σχολείο του, ο Morad πήρε πολύ άσχημα την άρνηση αυτή και προσπαθούσε να το ξεπεράσει. Πρέπει να καταλάβει κανείς για την υπόθεση του ανιψιού μου, πως ο Morad δεν ήταν παρά ένα παιδί δεκαέξι χρονών. Προσπαθούν να μας ενοχοποιήσουν προκειμένου να μην χάσουν οι πολίτες την εμπιστοσύνη τους στην αστυνομία. Η IGPN έθεσε την υπόθεση στο αρχείο βασιζόμενη μόνο σε μία μαρτυρία και σ’ έναν νεαρό ο οποίος καταγγέλλει ως ψευδομάρτυρες τους ενδεχόμενους μάρτυρες. Τα δύο αυτά πρόσωπα είναι μητέρα και γιος. Επίσης, ο γιός είναι στην αστυνομία. Προσωπικά θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι τελείως αναξιόπιστο, παρόλα ταύτα η έρευνα σταμάτησε μετά από αυτήν την μαρτυρία. Στο διαμέρισμα όπου μπήκε ο Morad ήταν παρών ένα άτομο, του οποίου η μαρτυρία του δεν αντιστοιχεί χρονικά. Πολλοί παρόντες δεν ακούστηκαν ποτέ, γεγονός απαράδεκτο. Για εμένα θεωρώ ότι πρόκειται για ατιμωρησία του αστυνομικού, είναι ο « ιερός » λόγος του κόντρα σε αυτόν του παιδιού. Όταν είσαι αστυνομικός και το γνωρίζεις αυτό, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, οι αστυνομικοί χλευάζουν τους νέους στο Fontvert ειδικά όταν τους λένε : «E…παιδιά, προσοχή στα μπαλκόνια! ». Πίστευα ότι η θανατική καταδίκη έχει καταργηθεί… αλλά στην πραγματικότητα επιστρέφει με άλλους τρόπους. Όταν δεν υπάρχει δικαιοσύνη, είναι απλό : έχουμε ανάγκη να εξεγερθούμε. Οι νέοι σέβονται λιγότερο τις δυνάμεις της αστυνομίας γιατί η εμπιστοσύνη έχει χαθεί εντελώς. Σεβόμαστε την IGPN, μέχρι που καταλάβουμε ότι πρόκειται για μαλακίες και δεν τους φοβόμαστε πια. ».
Ένας απ’ τους αδερφούς του Morad : « Αυτό που με πειράζει, είναι η εντύπωση που έχουμε ότι ένας νέος τιμωρείται πιο εύκολα συγκριτικά με τους αστυνομικούς. Μας μιλούν περί ισότητας, αλλά είναι μόνο γι’ αυτούς. Ο ένας καλύπτει τον άλλον. Έχουμε την εντύπωση ότι είναι κάτι φυσιολογικό και πρέπει να το πούμε, ότι όχι, δεν είναι φυσιολογικό. Ο αδερφός μου δεν θα μπορούσε να έχει χειρότερη τύχη, δεν έμεινε ούτε καν ανάπηρος, είναι νεκρός. Είναι τραγικό κι ειδικά για μια μάνα. Απ’ την άλλην, και να δεχόμασταν ότι ήταν ατύχημα, έπρεπε να έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους και να έχουν πει την αλήθεια. Λειτουργούν όλο και περισσότερο μ’ αυτόν τον τρόπο σε παρόμοιες περιπτώσεις. Εμείς θα φτάσουμε μέχρι τέλους για τον αδερφό μου. »
Η μητέρα του Morad : « Για μένα, ο Μorad έχει πεθάνει δύο φορές. Μία φορά στις 5 Ιουλίου και μια δεύτερη στις 10 Ιουλίου, όταν η IGPN αποφάσισε να θέσει την υπόθεση στο αρχείο. Έκλεισαν την υπόθεση χωρίς να αναζητήσουν να καταλάβουν τι συνέβη. Η μόνη απάντηση που έδωσε το κράτος ήταν ότι ο Morad ήταν βαποράκι. Μίλησα με την IGPN, με δέχτηκε ακόμη και ο αρχηγός της αστυνομίας. Όχι για πολύ. Μου εξήγησαν τότε ότι ο Morad είχε πηδήξει και πως ο αστυνομικός ήταν εν θερμώ. Ξαφνικά, ένιωσα ανακούφιση γιατί πίστεψα πως θα το ερευνούσαν σοβαρά και πως θα μάθαινα την αλήθεια. Ο αρχηγός μου ζήτησε μάλιστα να ξανασυναντηθούμε για να συζητήσουμε για την καθημερινή ζωή του Morad. Παρ` όλα ταύτα, δεν είχα κανένα νέο. Ένα χρόνο αργότερα κι η οικογένεια μας υποφέρει. Ακόμη χειρότερα, είμαστε θύματα μιας αστυνομικής παρενόχλησης καθημερινά. Όσο περνάει ο καιρός, δεν φοβόμαστε την αστυνομία, την σεβόμαστε όλο και λιγότερο, ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω σε τι ωφελεί όλο αυτό. Όταν κατάλαβα πώς για τη δολοφονία του Abdelhakim Ajimi*, οι αστυνομικοί τιμωρήθηκαν μόνο με αναστολή, ενώ ήταν τρεις αστυνομικοί που τον σκότωσαν στην μέση του δρόμου, στην Grasse το 2011…συνοπτικά, αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι για τους αστυνομικούς η πρώτη δολοφονία είναι δωρεάν! Αυτό είναι το μήνυμα που μας στέλνει η κυβέρνηση. »
10 χρόνια μετά το θάνατο των Zyed Benna και Bouna Traoré στο Clichy-sous-Bois, μετά από καταδίωξη τους από αστυνομικούς, οι οποίοι αθωώθηκαν στο Εφετείο της Rennes το Μάρτιο του 2015, τα παιδιά στις περιοχές που ζούμε συνεχίζουν να σκοτώνονται από τις επεμβάσεις της αστυνομίας. Από το 2005, περίπου 150 άνθρωποι έχουν χάσει έτσι τη ζωή τους. Ο αριθμός αυτός προκύπτει μόνο από περιπτώσεις, γνωστές στο κοινό, καθώς δημοσιοποιήθηκαν από τα δημοσιογραφικά μέσα και αφόρα μόνο σε περιπτώσεις που τα άτομα ήταν άοπλα. Δυστυχώς, κάθε φορά πρόκειται για το ίδιο σενάριο που επαναλαμβάνεται με τις οικογένειες που ζούνε αυτόν τον εφιάλτη. Πρέπει να ανέχονται τη σιωπή ή τα ψέματα των μέσων ενημέρωσης, των πιο ευρεία διαδεδομένων στο κοινό, είτε πρόκειται για την τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή τον τύπο. Πρέπει να σηκώνουν μόνες τους τα έξοδα για έναν αγώνα μακρύ και επίπονο, που συνήθως δεν οδηγεί σε καταδίκη, ακόμη κι όταν τελικά γίνει η δίκη, κάτι που είναι σπάνιο. Άραγε η πολιτική της ¨επανάκτησης¨ των λαϊκών περιοχών που διεξάγεται από το κράτος και από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, θα αναφέρει ποτέ στον απολογισμό της, τον αριθμό των απερίσκεπτων τραυματισμών και θανάτων που αυτή προκαλεί; Ας οργανώσουμε την άμυνα μας! Ας οργανωθούμε για την ανάκτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης! Πιστεύουμε στην αποκατάσταση της δικαιοσύνης μέσα από την καταγγελία τέτοιων πρακτικών, μέσα από τον αγώνα στις δικαστικές αίθουσες και την οργάνωση για την υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων μας! Η αλήθεια είναι ακόμη πιο ειδεχθής. Σχεδόν συστηματικά, η δικαιοσύνη καλύπτει τους αστυνομικούς που εμπλέκονται, προσφέροντας τους έτσι την άδεια να σκοτώνουν. Ας οργανωθούμε για τον Morad! Ας οργανωθούμε για τον Wissam El-Yamni, που λιντσαρίστηκε από αστυνομικούς στις 31 Δεκέμβρη 2011 στο Clermont-Ferrand! Ας οργανωθούμε για τον Amine Bentounsi, που δολοφονήθηκε από σφαίρα στην πλάτη στις 2 Απριλίου 2012 από έναν αστυνομικό στο Noisyle-Sec! Ας οργανωθούμε για τον Lahoucine Aït Omghar, που έπεσε νεκρός έχοντας δεχτεί 5 σφαίρες από τρεις αστυνομικούς, στις 28 Μαρτίου 2013 στο Montigny-en-Gohelle! Ας οργανωθούμε για τους Zyed και Bouna! Ας συνεχίσουμε τον αγώνα για τη δικαίωση των αδερφών Kamara, που καταδικάστηκαν άδικα σε 12 και 15 χρόνια φυλάκιση, μετά τις εξεγέρσεις του 2007, στο Villiers-le-Bel.
Ας οργανωθούμε οπουδήποτε μαθαίνουμε για βιαιότητες και δολοφονίες της αστυνομίας!
Ας οργανωθούμε για την ισότητα στα δικαιώματα μας!
Collectif Angles Morts anglesmorts@gmail.com
*O Abdelhakim Ajimi, πεθαίνει μετά από την σύλληψή του από τουλάχιστον 15 αστυνομικούς ενώπιον μαρτύρων στη μέση του δρόμου στην πόλη Grasse. O θάνατος των δύο νεαρών οδήγησε σε εξεγέρσεις σε όλη την Γαλλία επί τρεις εβδομάδες, σε εκατοντάδες συλλήψεις και στην απαγόρευση της νυχτερινής κυκλοφορίας, μιαν απόφαση που δεν είχε παρθεί ποτέ ξανά μετά τον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αλγερίας. Σχετικό άρθρο της Liberation – εδώ : http://www.liberation.fr/societe/2015/05/18/zyed-et-bouna-dix-ans-apres-enfin-le-verdict_1311506